“Ik ben bang dat ik de controle kwijt raak als ik met jou hiermee aan de slag ga”.

De afgelopen dagen heb ik het van verschillende klanten terug gekregen.

Ik snap die angst als geen ander. Bij mij gaat hij regelmatig ook door mijn gedachten. Ik weet alleen ondertussen dat mijn hoofd dan weer een spelletje met me wil spelen. “Ja maar, ik denk dit niet zei een klant daarop tegen me, ik voel het als een verkramping in mijn buik, waarna mijn adem stokt” 

Zie je zo snel gaat het. Ons hoofd vind ergens iets van en direct reageert ons lichaam met emoties en gevoelens. Dit verlamd je letterlijk. Maar is het waar? Wordt je echt verlamd of wil jou hoofd je dat laten denken zodat jij vooral niet iets nieuws en spannends gaat doen.

Over deze vraag schreef ik al eerder een blog (deze lees je hier). Dit gaat weer over jouw oude verhaal vs jouw nieuwe verhaal. En hoe deze beide verhalen eruit zien, dat is voor iedereen anders.

Wel zit er een overlappende rode draad in. Zodra iets heel spannend is, wat de meeste nieuwe dingen zijn, neemt ons reptielenbrein het over. Die heeft het gevoel dat ze de controle verliest en je hoofd wil niets liever dan de controle houden. En dus creëert jouw hoofd angst. En dat kan in allerlei vormen en met allerlei gedachten.

Controle betekent jouw handen stevig ergens omheen slaan en het met al je kracht en energie vasthouden. Heb je dit weleens letterlijk gedaan en gevoeld wat het met je doet? Wat als je jouw handen nu eens omdraait. Iedereen die zijn handen nu bij het lezen hiervan letterlijk omdraait voelt wat er gebeurd. Er ontstaat ruimte. Ruimte om te ontvangen en ruimte om te geven. Het kost je amper energie of kracht. En je hebt de regie.

Is dat makkelijk?

Absoluut niet.

Het is doodeng.

Ik heb het twee maanden geleden nog gedaan door achter de microfoon te gaan staan en te vertellen dat ik als ervaringsdeskundige vrouwen die in een blijf van mijn lijf huis, onderdrukking of huiselijk geweld situatie zaten wil begeleiden om vanuit hun hartverbinding de regie weer te nemen. In die 5 minuten achter de microfoon ben ik duizend doden gestorven.

Waarom deed ik het dan, zul je je misschien afvragen. Ik voelde dat dit mijn next step was. Dat ik hier doorheen mocht om verder te groeien. En dat voelt alsof je de controle loslaat maar het is de regie nemen over jouw handelen en leven.

Als je dit zo leest. Wat wil jij dan?

Blijven doen wat je doet, wetende dat je dan hetzelfde resultaat krijgt en denkt dat je controle hebt terwijl het je zo moe maakt om krampachtig vast te houden. Of door die angst heen en gaan doen wat je diep van binnen voelt dat je mag doen en zo de regie nemen over jouw leven?
#VanHoofdDenkenNaarHartWeten

Jij weet diep van binnen wat het antwoord op bovenstaande vraag is. Je loopt hier al zolang tegenaan. Maar het is tegelijkertijd zo eng om het anders te doen. En weet je: je hoeft dit niet alleen te doen. Ik weet hoe jij je voelt en ook hoe je hiermee om kunt gaan. Ik ben er voor je en loop met je mee als je hiermee aan de slag gaat. 

De vraag voor jou is, hoelang wil je hier nog mee rond blijven lopen? Zaterdag 22 december geef ik de laatste hartverbindingsdag van dit jaar en er is nog plek. Meld je hier nu voor aan.