“Fred Fred waar gaan we naartoe?” Ze begint al met een grappige stem te praten vanaf het moment dat ik met mijn zoontje binnenloop. Zijn speciale kapster.

Vanaf de eerste keer dat we hier kwamen hebben zij samen hun eigen sprookje ontwikkelt en gaan ze op reis. Dat begint altijd met het auto stoeltje en de boerderij cape. Mijn zoontje stapt in en daarna de boerderij dieren. En het zijn niet zomaar boerderijdieren. Nee het zijn magische: ze hebben allemaal toverpoeder, bijzondere veren en krachten om je te beschermen. 

Als laatste stappen de knijpers in. Allebei kiezen ze een kleur. Deze keer een rode en een blauwe. Ik mag meekijken vanaf een stoel. En ik ben niet de enigste die meekijkt en meeluistert. Ook deze keer zit er een dame aan de andere kant die stiekem van achter hij iphone met de haren in de verf meeluistert. Eigenlijk moet ze lachen om hun verhaal. Maar dat kan niet he als je begin twintig bent. 

Ze gaan helemaal in hun verhaal op met z’n vieren. Mijn zoontje achter het stuur met de knijpers erbij en de kapster op de achterbank. Ze vliegen over een bochtig landweggetje alle kanten op. Zo dan kan mijn zoontje even alle zenuwen eruit gooien.


Dan slaan ze linksaf de snelweg op, op weg naar Florida voor de piston cup (red. we hadden net cars3 gekeken). Op de snelweg hoor je auto’s voorbij zoemen en dat is het moment dat de tondeuse een rol vervult. Al zoemend vliegen de haren in het rond. Totdat mijn zoontje om een pitstop roept. 

Net als in de carsfilm. Er moet gedronken worden en met de föhn worden alle haartjes snel weggeblazen. De knijpers moeten nog even paar grapjes maken waarbij er een zo van het stuur op de grond vliegt. 

Daarna vervolgt de reis zich op de snelweg. Met zoemende auto’s dus kan de tondeuse weer aan. Als laatste heb ik een rol. Als zonneklep mag ik met mijn handen alle haren die afgeknipt worden opvangen zodat ze niet in zijn gezicht vallen. 

De dame in de verf durft ondertussen te glimlachen om het verhaal dat zich naast haar afspeelt. Ik schaterlach regelmatig mee met mijn zoontje en zijn kapster. 

Hij is sinds zijn eerste verjaardag doodsbang voor de kapper. Maar in plaats van daar alle aandacht naar toe te laten gaan, heeft deze kapper ervoor gekozen om samen met hem een nieuw verhaal te schrijven. Een sprookje wat zij beide vormgeven. Elke keer als we komen opnieuw.

Het resultaat naast geknipte haren een kind wat zijn angst vergeet.
Misschien vraag je je af waarom ik je dit vertel. Sprookjes bestaan toch niet. Maar verhalen wel. En die vertellen wij onszelf ook heel veel. De meeste over onszelf onbewust. Ze zijn ontstaan doordat we iets eng vonden, er iets misging of iemand je keer op keer iets vertelde. Hoe dan ook. Je hebt een verhaal gemaakt en dat voor waar aangenomen.   

Maar is dat echt waar? 

Mijn zoontje was bang voor de kapper. Dat is zijn oude verhaal. Nu gaat hij daarheen om zijn sprookje met haar te spelen. Hij heeft een nieuw verhaal gemaakt. 

Dat kan jij ook!

Je hoeft het alleen maar te beslissen. Een nieuw verhaal geschreven vanuit jouw hart, met jezelf in de hoofdrol waarin jij de regie hebt. 
Tijdens de hartverbinding dag gaan we hier mee aan de slag. We checken of jouw verhaal nog klopt. En schrijven een nieuw verhaal aan de hand van mijn hartverbinding stappenplan: een waar jij en jouw wensen de hoofdrol in spelen.  aanmelden kan via https://www.facebook.com/events/1758167687566117/

Ik ben heel benieuwd wat is jouw nieuwe verhaal? Vertel het me in de reacties.