De allereerste reis van mijn hoofd naar mijn hart

Het is 28 februari 2010 als ik na een reis van 2,5 uur uit het vliegtuig stap de zinderende hitte van Sharm el sheikh in. Ondertussen loop ik mezelf op mijn kop te geven. Ik had me nog zo voorgenomen om mijn coaching huiswerk tijdens deze vlucht te gaan doen. Maar helaas, ik raakte niet uitgepraat met de dame naast mij. Hilde Termote zo stelde ze zichzelf voor. “Volgens mij hoor ik bij jouw groep en trouwens ik ben geel zaad”.

Vanaf het moment dat ze naast me kwam zitten, gebeurde er dingen waardoor  we wel in gesprek moesten raken. En toen dat eenmaal gebeurde bleken we niet snel uitgepraat te zijn.

Vandaag, 15 juli 2017 herinnerde ze mij hieraan doordat ze mijn bericht over de Reiki challenge deelde en tegelijk de wens uitsprak die we beide al zoveel jaren hebben: “Eline en ik zien elkaar binnenkort terug, onze energie komt opnieuw samen.”

Maar terug naar die zinderende hitte van Sharm el Sheikh. Ik had al heel wat reizen gemaakt en nu impulsief een coachreis door de Sinaï woestijn geboekt. Met een groep nog wel, terwijl ik absoluut geen groepsreiziger ben. Praktisch wist ik totaal niet waar ik aan begonnen was. Maar intuïtief was er iets dat me riep. Alleen mijn voorbereiding voor deze reis liet te wensen over, ik was gewoon op weg gegaan.

We stapten bij de uitgang van het vliegeveld in 2 four-wheel-drives terwijl onze bagage op het dag gesnoerd werd en reden al gauw van de gebaande weg af de woestijn in.  Het landschap was adembenemend. De Sinaï woestijn was alles behalve de zandbak die ik me voorgesteld had.

Van hoofd-denken naar hart-weten

Aangekomen bij ons eerste kamp, niet meer dan een inham in het gebergte, zocht iedereen met een kop thee een plekje in de kring. Het moment om je voor te stellen aan de hand van een meegebracht voorwerp. Iets dat ik dus vergeten was. Ik vroeg een vel papier en een stift en tekende een groot rood hart op het vel papier. “ik ben Eline en ik heb altijd mijn hart bij me” was waar ik mijn verhaal mee begon terwijl ik de tekening liet zien.

Meteen begonnen er mensen te zuchten “o nee, weer zo’n zwever die zijn hoofd niet wil gebruiken”. Ik slikte mijn tranen weg. Dit was precies waar ik voor weggelopen was in Nederland en nu zaten zulke mensen ook hier. De reden waarom ik deze reis ging maken, was me achterna gekomen.

Gedurende de week zouden er nog meer van dit soort gesprekken plaats vinden, waarbij ik mezelf als hart-mens neerzette tussen allemaal hoofd-mensen. Ik heb me die week net zo alleen en in de war gevoeld als in Nederland. Weglopen voor mijn angsten was geen optie. Ik had ze meegesleept de woestijn in en werd er door leden van de groep steeds aan herinnerd.

Behalve met Hilde, met haar was er een bijzondere klik recht vanuit mijn hart. We spraken avonden lang onder de sterrenhemel over onze dromen. Zonder maar een seconde in beperkingen te denken. Daar durfde ik hardop te dromen over mijn eigen bedrijf, met Reiki, iets dat ik net zelf ontdekt had en dat ik wilde leven vanuit mijn hart en stralen als mezelf.

Al die verwarring veroorzaakte dat ik mijn eigen plan trok en de hele week alleen maar deed wat mijn hart me ingaf. Ik voelde me weer een klein kind dat zich verwonderde over alles om zich heen en op ontdekking uit ging. Ik genoot van elke activiteit, gaf aan waar mijn grenzen lagen en beleefde de energie van de woestijn heel intensief. Heel recalcitrant en dat allemaal omdat ik het gevoel had toch niets goed te kunnen doen.

Na een intensieve week kwam ik thuis en stopte de tekening van mijn rode hart ergens onder in een la. Mijn gewone leven begon weer. Ik heb er niet meer naar gekeken tot ik haar tegenkwam begin 2012. Ik was druk bezig met mijn ondernemersplan toen de tekening uit een map viel. Met een grote glimlach keek ik ernaar. Net als vanmiddag na het berichtje van Hilde.

‘Reiki Queen’
“Hallo, ik ben Eline en ik heb mijn hart altijd bij me”. Terwijl ik het nu hier type, moet ik weer lachen. Mijn hart, letterlijk verwerkt in mijn bedrijf. En al die dromen uit de Sinai woestijn… die leef ik nu stuk voor stuk. Dankzij een andere prachtige hart-vrouw, Yvette Tick, herinner ik me mijn verhalen weer en ben ik er na jaren 1000% voor gaan staan.

De afgelopen weken heeft het universum zoveel hart-mensen op mijn pad gestuurd om de laatste liefdevolle duwtjes te geven waardoor ik eindelijk op mijn podium sta als ‘Reiki Queen’. En ik ben niet alleen! Symbolisch zat ik tijdens Yvettes storytelling seminar op een lange rij met allemaal Queens. Want Queens kunnen gemakkelijk het podium samen delen, ze hebben thuis tenslotte allemaal ‘hun eigen land’ waar ze vanuit hun eigen expertise regeren. Wat voel ik me dankbaar voor de hart-verbindingen met al die mooie mensen en wat gaat dit nog veel moois brengen. Het universum heeft geluisterd naar mijn dromen, daar in die Sinaï woestijn!

Wil jij ook jouw podium pakken door vanuit je hart te gaan leven, kijk dan hier voor mijn aanbod.