I write my own story

Met een big smile zit ik na te genieten met de foto’s. Afgelopen drie dagen was ik op het Business Boost Bootcamp van mijn coach Veronique Prins. Ik ga regelmatig naar dit soort events om mezelf uit te dagen zowel zakelijk als privé om stil te staan bij mezelf. Het thema van deze drie dagen was Stories, verhalen. Een onderwerp waar ik als die-hard sprookjes fan direct blij van werd. 

Stemmetjes 

Een van de eerste vragen die Veronique stelde was: waar sta je nu ten opzichte van vorig jaar. Een naar gevoel kroop via mijn onderbuik omhoog, terwijl een stemmetje in mijn hoofd begon te mopperen. “Zie je wel, je hebt jouw zakelijke doelen helemaal niet gehaald, je kunt het niet”. Ohh wat zijn die stemmetjes in mijn hoofd hardnekkig. Ze steken keer op keer de kop weer op en beïnvloeden hoe ik me voel en denk over mezelf. Ik heb een paar maal diep adem gehaald, in via mijn neus, met de focus op mijn onderbuik en uit via mijn mond, laat maar los. Die oefening helpt me altijd direct om te zakken met mijn energie van hoofd-denken naar hart-weten. (je kunt de oefening hier zelf downloaden)

Ik was niet de enigste die even met haar eigen stemmetjes, gedachten en emoties worstelde. En dit was dan ook exact waar de eerste dag over ging: welk verhaal vertel jij jezelf? 

Waarom is het verhaal dat je het meest over jezelf verteld vaak geen positief verhaal? Wat is het toch dat wij calvinistische Hollanders maar tegen elkaar roepen: “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”? En waarom mag je eigenlijk niet gek doen? Van wie eigenlijk niet? Allemaal vragen die me die drie dagen bezig hielden. Want de verhalen die je jezelf verteld, zijn bijna altijd ook gekoppeld aan de verhalen die je de wereld verteld over jezelf en in mijn geval over mijn bedrijf en werk. 

Wat maakt mij (en ons) nu zo bang om te laten zien wie we werkelijk zijn? Marianne Williamson schreef het al eerder: “Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us”

Het mooie van dit soort events vind ik altijd dat iedereen uit zijn comfortzone stapt en soms met bibberende knietjes, die grootsheid in zichzelf laat zien. Het is voor mij ook de gelegenheid om mede onderneemsters te spreken die mij inspireren doordat zij hun grootsheid laten zien.

In elke onmogelijkheid zit een mogelijkheid (Joy van Moonen van der Stel)

Zo volg ik al een tijd, Susan Stijnen, een geweldige scheidingmediator. Toen ik haar ontmoette botste wij. Haar missie is ouders begeleiden om in de scheiding het allerbeste voor hun kinderen te doen. Ik zat toen midden in mijn vechtscheiding en was erg verzuurd over hoe alles ging. Ondanks dat ben ik haar blijven volgen. Dit event gaf mij de gelegenheid om haar te vertellen dat haar nieuwsbrieven mij geïnspireerd hebben om een nieuw verhaal over mijn ex en mij als ouders te schrijven. Een verhaal waarin ons zoontje centraal staat in plaats van de voortdurende strijd. Doordat ik uit de strijd ben gestapt, is er zoveel veranderd in mij en met mij. En dat is het voorbeeld dat ik mijn zoontje wil geven.

Haar reactie was: “jij laat zien dat naast iedere onmogelijkheid een mogelijkheid staat. Ik gaf het inzicht, jij voerde het uit!”  Dat is wat er gebeurd als je zelf in het licht stapt, je geeft andere de ruimte om hetzelfde te doen. 

En dat is wat ik als mijn missie heb voor alle single moeders. Terug naar zichzelf, voelen wat er is en de regie over hun leven nemen. Zodat zij de superwoman inside aan de wereld laten zien en een levend voorbeeld worden voor hun kinderen. 

Ik hoop dat dit blog je inspireert om jouw eigen verhaal als moeder, vrouw en mens te gaan schrijven. Wil je me in een reactie laten weten welk inzicht dit je geeft?