Je mag bang zijn

Soms lijkt mijn leven op een achtbaan. Op zich niets nieuws, gezien de turbulentie die ik heb in mijn privé situatie maar toch was vorige week een six flags qua emotionele achtbanen. En hoe goed ik ook de regie heb over mijn leven, vorige week bracht ze me even uit mijn evenwicht.

angst en haar reactie

Ik was thuis toen ik een mailtje ontving die een heel oud emotionele pijn raakte waardoor ik in een split second in angst schoot. Een hele oude maar o zo bekende angst vanuit het verleden. Ik voelde mijn hart bonzen in mijn borstkas, er ontstonden vlekken voor mijn ogen en ik kon nog net op tijd gaan zitten op een krukje. Mijn lijf begon te bibberen en ik voelde de grond onder me vandaan zakken.
Gelijk schoten er allerlei doemgedachten door mijn hoofd. “Zie je wel ze geloven mij niet”, “ik mag er nog steeds niet zijn”, “ik wil dit niet voelen” en “ik wil hier niet zijn” maar vooral ‘ik wil hem niet kwijtraken”. Ik vocht tegen mijn gedachten en alles wat ik erbij voelde. Juist nu moet ik sterk blijven. Niet laten merken dat dit me raakt.

Waarom vertel ik je dit? Omdat dit mijn oude verhaal is. Dit is wat er vroeger gebeurd zou zijn. Maar nu is alles anders. Want ik duw mijn gevoel niet meer weg om krachtig te lijken. Ik weet ondertussen dat de regie houden, iets heel anders is dan mijn emoties onder controle houden zodat niemand ziet dat ik bang ben.

Nieuw verhaal

Dus ik ga op het krukje zitten, haal en paar maal diep adem. Richt mijn aandacht op een plek en focus me op mijn gevoel. Ik keer mijn aandacht naar binnen en voel wat er is. Langzaam lopen de tranen over mijn gezicht. Ik blijf bij mijn gevoel en adem langzaam in en uit terwijl ik tegen mezelf zeg: “dit is niet mijn verhaal, dit is de waarheid van een ander en zij proberen dit op te plakken. Ik hoef hier niet in mee te gaan” Mijn ademhaling wordt langzamer en ik voel de angst wegzakken.

Neem de regie

Ben ik nog steeds bang, absoluut. Doodsbang. Weet ik of dit alles de uitkomst veranderd, nee. Maar ik laat die angst de regie niet meer nemen over mijn leven. Ik door voel het en laat haar daarna los. Elke keer dat ze de kop opsteekt opnieuw. Hiermee blijf ik dicht bij mezelf en hou ik vanuit mijn hart de regie. 

En daar gaat het om. Niet alleen bij mij maar ook bij jou. Het leven zal je altijd situaties geven die angstig zijn omdat iets nieuw en onbekend is of oud en pijnlijk bekend. Het enigste dat kan veranderen ben jij en hoe je hiermee omgaat. Laat je het jouw leven bepalen of neem je de regie en door voel je wat er is.

Wil jij hiermee aan de slag? Meld je hier dan direct aan voor de volgende hartverbindingsdag op zaterdag 2 maart.