Moeder, wat ben jij nog meer?
Vroeger was ik een stil en teruggetrokken meisje. Ik had niet veel zelfvertrouwen, durfde daardoor aan veel dingen niet eens te beginnen door alle twijfels vooraf en liet me altijd beïnvloedde door de gedachten wat anderen wel niet van me moesten denken. Vaak liet ik mijn dromen daarom maar varen, zonder ze ooit hardop uitgesproken te hebben. Ik verstopte mij met mijn neus in boeken. Een wereld die zich voor mij opende en waar ik bij weg kon dromen. Wat als ik ook zo “dapper” durfde te zijn.
Tijdens mijn leven vond ik het heerlijk om me een weekend op de bank te nestelen met een goed boek en te fantaseren over wat als ik dit zou doen. Een nieuw boek was voor mij genoeg motivatie om de wereld even buiten te sluiten en weg te dromen.
Ondertussen durfde ik ook meer op mezelf te vertrouwen en ging ik dingen die ik spannend vond toch doen gewoon omdat ik ze leuk vond. Dat leverde me geregeld nog wel een innerlijke discussie op omdat ik vond dat ik het niet goed genoeg gedaan had. Mijn zelfvertrouwen groeide langzaam maar wankel. In mijn pad van bewustzijnsontwikkeling zoog ik alles wat er over te lezen was op als een spons. En al snel ging ik ook naar lezingen en seminars. Ik wilde leren vertrouwen op mezelf.
Moederschap
Toen ik moeder werd verdwenen veel boeken in de kast. Waar ik vroeger een nieuw boek niet kon laten liggen, moest ik er de afgelopen jaren als alleenstaande moeder tijd voor vinden. Wat er wel groeide vanaf het begin dat ik alleenstaand moeder werd, was mijn gebrek aan zelfvertrouwen. Moederschap was als een nieuwe jas die nog niet helemaal als gegoten zat. Maar de twijfels of ik het wel goed deed als alleenstaande moeder waren een oude jas die nog als gegoten zat. Hierdoor verloor ik (weer) een stuk van mezelf en daarmee voelde het alsof ik alleen nog maar moeder was.
Mijn honger naar groei en ontwikkeling is gelukkig wel gebleven. En langzaam kwam het besef weer terug dat ik niet alleen moeder was maar zoveel meer. Ook al wiebelde mijn zelfvertrouwen nog regelmatig, mijn drang om te groeien gaf ik weer ruimte. Hierdoor heb ik het afgelopen jaar de meest ongelooflijke dingen gedaan die ik zelf soms nog niet helemaal kan bevatten. Hoe ik dit doe, heb ik uitgewerk in mijn HART-stappenplan.
Een van die bijzondere dingen was mijn ontmoeting met Joy Moonen afgelopen oktober op een business event. Een vrouw, moeder en mega inspirerend mens die me met haar lezing tot tranen ontroerde. Ze vertelde hoe ze zich niet liet klein houden door de gedachten van anderen over wat normaal was, maar haar dromen naleeft. Dit deed ze met zoveel humor en zelfspot dat ze me aan het denken zette over mijn zelfvertrouwen. Als echte boekenworm, voelde ik dat ik haar boek moest hebben.
van onmogelijkheden naar mogelijkheden
Ik stapte in de rij om te zien dat haar laatste boek net voor mij verkocht werd. Ook de keer erna dat ik haar hoorde spreken, greep ik mis. Bij mijn derde ontmoeting had ik eindelijk haar boek in handen. En toen belandde het thuis op de stapel nog te lezen boeken in mijn kast. Er moest nog zoveel voordat ik hier tijd voor kon maken. Mijn moeder rol nam weer de overhand.
Gisteravond pakte ik het boek beet, sloeg het open met een kop thee en begon te lezen. Bij elke bladzijde schoof ik mijn overtuigingen als moeder terzijde en las door. Net als vroeger heb ik haar boek in een ruk uitgelezen. De quotes uit haar boek, zette mij aan het denken over mijn eigen proces.
De afgelopen jaren als alleenstaande moeder waren pittig en voelde vaak als overleven. Maar ik ben niet alleen moeder. Ik ben in de eerste plaats vrouw, mens en ja boekenworm. Door mijn HART-stappenplan zelf toe te passen ben ik op mijn eigen manier van onmogelijkheden naar mogelijkheden gaan kijken. En het lezen van Joy’s boek herinnerde me hierin.
En dat herinneren is wat ik jou als moeder ook gun. Ja je bent misschien een single moeder maar daarnaast ben je nog zoveel meer. Alleen vergeet je jezelf regelmatig om dat te herinneren door de drukte van de dag. Ik weet dat als geen ander. Ik hoop dat dit blog je even stil doet staan bij de vraag hierboven of je op zijn minst aan het denken zet erover. En ik hoop dat je in dit jaar met die vraag aan de slag gaat. Je herinneren wat je allemaal bent en wilt zijn, laat je stralen. Als moeder maar vooral als mens en dat is wat jouw kinderen zien. Exact het voorbeeld dat je ze wilt geven.
Wil jij hier bewust mee aan de slag? Meldt je dan aan voor de hartverbindingsdag op zaterdag 18 januari. Tijdens deze verzorgde dag gaan we aan de slag met jouw dromen door weer naar je hart te luisteren en ga je naar huis met een plan de campagne om alles wat je allang bent weer naar buiten te laten komen dit jaar.