Mijn ontmoeting met aunt Bunny

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik, mijn ondertussen, ex-schoonfamilie ontmoette. Ik wist even niet wat me overkwam: een stuiterende golvende mensenmenigte variërend in leeftijd, die als een grote groep mieren georganiseerd bezig was met een maaltijd opeten. Nu moet ik er voor de beeldvorming bij vermelden dat mijn ex-schoonfamilie Moluks is en daar is praktisch iedereen familie van elkaar, dus je kunt je voorstellen hoeveel mensen er waren. In die golvende mensenmenigte was er een rustpunt, nou ja rustpunt qua beweging maar absoluut niet qua volume en aanwezigheid: aunt Bunny oftewel tante Rolien. Als zij er was, voelde het alsof de zon ging schijnen op een regenachtige dag.

Vanaf het moment dat ik haar ontmoette was er een klik die voorbij woorden ging. Ik hing uren aan haar lippen als ze alle familieverhalen vertelde en me voor de duizendste keer uitlegde dat er echt een verschil is tussen ‘bung’ en ‘ade’ om daarna in een diep filosofische discussie over de zin van het leven te komen. We waren geen bloed maar de band die ik met haar had, gaf me het gevoel van een warm welkom in de familie.

De strijd tegen kanker

Nu had aunt Bunny een groot publiekelijk geheim: ze leed aan kanker. En de artsen hadden al aangegeven dat ze niets meer voor haar konden betekenen. En hoe prachtig mooi en waardevol Reiki ook is, het enigste dat ik hiermee voor haar kon betekenen was de pijn iets verlichten. Er zou binnen aanzienlijke tijd een einde aan haar aardse leven komen.

Maar aunt Bunny was een taaie en elke keer vond ze een hoogtepunt waar ze letterlijk naartoe leefde. Die haar wilskracht gaf om door te gaan. Ondertussen takelde haar lichaam steeds verder af en werd haar wereld hierdoor ook kleiner. Dat maakt niets uit want als Mohammed niet naar de berg kan, komt de berg wel naar Mohammed. Dus met regelmaat waren mijn ex en ik, net als veel familie, bij aunt Bunny op bezoek.

Zo ook die zondagmiddag dat we net wisten dat we zwanger waren. Ik liep de woonkamer binnen waar ze met de zon op haar gezicht op bed lag. Ze keek me aan en schreeuwde vol enthousiasme direct: “jullie zijn zwanger”. Nou probeer dan maar eens je gezicht in de plooi te houden. Dat lukte me dus niet en zo was aunt Bunny een van de eerste die het blijde nieuws hoorde. Zij telde de dagen af tot ze het de familie kon vertellen. Om de paar dagen ontving ik weer een apje “mag het nu al?” Dit was haar ultieme hoogtepunt waarvoor ze wilde blijven leven. 19 juni 2014, twee weken na de geboorte van mijn zoontje, op een prachtige zomerdag blies ze haar laatste adem uit. Gelukkig heeft ze de foto’s van mijn kleine man gezien, want door de pittige bevalling lukte het niet op korte termijn naar haar toe te gaan. Meer daarover in een vorig blog.

Moimentdag

Niet lang na mijn eerste ontmoeting met aunt Bunny werd ik op de Moiment dag gewezen. Een verwendag voor vrouwen die strijden met kanker of tegen kanker gestreden hebben, georganiseerd door Beautysalon Odeon in Westervoort. Na een telefoontje met Monique, de eigenaresse, wist ik het zeker. Ik wilde een bijdrage geven aan een verwendag voor al die stoere sterke vrouwen. Even de zon laten schijnen in hun strijd.

Vandaag is het MOiment dag 2018 en ben ik extra vroeg opgestaan om me voor een keer per jaar in roze en zwart te kleden. Na een stevig ontbijt ben ik in de auto gestapt naar die prachtige plek aan de Ijsseldijk. Elk jaar heb ik een klein ritueeltje dat ik doe voordat ik begin met een dag vol Reikibehandelingen. Ik loop de dijk op, voel de wind op mijn gezicht, kijk  omhoog en zeg ‘this one is for you aunt Bunny’. En geloof t of niet elk jaar breekt dan de zon tussen de wolken door. LU aunt Bunny

Voel jij je ook geinspireerd om Reiki te leren en anderen mensen te helpen, check dan hier de mogelijkheden om je door mij op te laten leiden