Verlangen voorbij pijn

Ik ben op netflix the 100 aan het kijken (als je hem nog niet gezien hebt, ik vind het een aanrader). In dit seizoen is Jaha iedereen aan het overreden om naar the city of light te gaan. Een plek waar geen pijn, verdriet en angst meer is, maar zoals de naam al zegt alleen maar licht. Mensen staan hiervoor in de rij. Eigenlijk heel begrijpelijk want niemand wil pijn, verdriet en angst voelen en de verleiding om alleen maar licht te ervaren is dan gemakkelijk. 

De keerzijde van the city of light is dat je vergeet. Je vergeet de dierbare waar je van houdt maar die je kwijt bent geraakt toen ze stierven of de omdat ze een ander pad kozen, je vergeet de angstige momenten waar je de grootste leerlessen uitgehaald hebt. En daar zit meteen de keerzijde van pijn, verdriet en angst. Ze maken je menselijk en markeren herinneringen en levenslessen in jouw leven die je maken tot wie je bent. Daar zit voor Raven ook de angel. Zij probeert weg te gaan uit de city of light omdat ze aangeeft dat de pijn ervoor zorgt dat ik mijn geliefden herinner en elke dag weet dat ik leef.

Ik had hier gisteren met mijn mentor een gesprek over. Het is zo menselijk en gemakkelijk om in de pijn te blijven hangen, keer op keer te herbeleven waardoor het een je in een vicieuze cirkel brengt. En je de pijn op de buiten wereld gaat projecteren, zodat je de schuld niet bij jezelf hoeft te zoeken. Volledig de regie uit handen geven. 

Onder pijn, verdriet en angst zit een diep verlangen. Een gevoel van iets dat je ontzettend graag wilt. En daar gaat het nou net om. 

Weet jij wat dit verlangen is voor jou?

Ik durf te zeggen dat in de diepste basis ieder mens een verlangen heeft om gelukkig te zijn en te kunnen doen waar jij blij van wordt. De uitvoering hiervan kan van persoon tot persoon verschillen, hoe je dit projecteert of uit kan dus heel verschillend zijn.

Er zijn heel veel mensen die hun eigen geluk op de wereld om zich heen projecteren: als ik maar die mooie auto rijdt of dat prachtige huis bezit, dure cadeaus aan de mensen om mij heen kan geven, dan voel ik me gelukkig. Een tweede groep mensen laat geluk niet zozeer afhangen van materiële zaken maar van wat andere van hen denken. Zij koppelen gelukkig zijn aan als anderen help,  voor iedereen om me heen klaar sta en vooral niet egoïstisch ben, dan voel ik me van waarde en dus gelukkig. En natuurlijk is er ook een groep mensen die dit combineert. Voorbeelden genoeg van manieren om jezelf gelukkig te voelen door dit op de wereld om je heen te projecteren,  maar ik wil je meenemen naar een laag dieper.

Geluk vind je niet in de wereld om je heen.

Geluk zit van binnen.

En om echt geluk te gaan ervaren zul je naar de pijn moeten gaan. Door de emoties, het verdriet en de angst te gaan voelen. En dat is de uitdaging. Wij zijn zo gewend vanuit ons hoofd te handelen. Rationeel te denken en vooral niet te veel te voelen. Laat staan stilstaan bij deze gevoelens.  En dat is nou juist wel de weg naar geluk. Hetgeen pijn doet niet wegstoppen maar omarmen en doorvoelen. 

Door te gaan voelen, zul je gaan merken dat alles dat je pijn doet, verdrietig maakt of bang maar een verhaal is. Een verhaal dat jij zich laat herhalen elke keer als je dezelfde pijn, verdriet of angst opnieuw (her)leeft. Door dit verhaal te gaan doorvoelen en los te laten, creëer je een nieuw verhaal met mogelijkheden om je verlangen uit te laten komen. Hoe dan? Zul je denken. Daar in het volgende blog meer over.

Weet jij wat nu jouw verlangen is? Of loop je rondjes in je hoofd om de pijn te vermijden en op de korte termijn met allerlei dingen op te lossen?

Ik gun je dat je jouw verlangen weer gaat herinneren door te gaan voelen. Dat lukt je niet alleen, ook dat is menselijk. Het betekent dat je patronen die je al jaren hebt moet gaan doorbreken en ombuigen. Daarom wil ik je daar graag bij helpen. Hoe? Laten we dat eens bespreken tijdens (een virtuele) kop thee. Want de hoe kun je pas beantwoorden als je de wat weet. Boek hier jouw (virtuele) kop thee.